Tel: 06-57458567
e-mail: info@mandersberkers.nl
copyright © alle rechten voorbehouden
Cirkel van Kleding
De Cirkel van Kleding is een kunstwerk van Pet van de Luijtgaarden, tentoongesteld in het
Kröller Müller Museum, juli/augustus 2014.
Voor het tot stand brengen van dit kunstwerk, had Pet de inzet van mode-ontwerpers nodig!
Het doel was om van elk op te hangen kledingstuk een kunstwerk op zich te maken. Uit Brits onderzoek is
gebleken dat een rouw van de wieg tot het graf gemiddeld 2400 kledingstukken draagt.
Het idee om mee te doen aan de cirkel van kleding werd geprikkeld op het congres van de Branchevereniging van
Mode Ambachten. Wat een leuk initiatief! Wat gebeurd er als ik een mail rond stuur naar mijn cursisten? Zouden die het
leuk vinden om ook deel te nemen. Wie niet waagt wie niet wint en zo verstuurde Maria Manders van
Modevakschool Manders-Berkers de uitnodigingsmail voor deelname. Lees hieronder wat Maria ons laat weten:
“Je raad het al, de aanmeldingen kwamen binnen, we begonnen met een groep van 10 personen. Ik heb mijn atelier op
vrijdagavond en zaterdagochtend beschikbaar gesteld voor belangstellenden."Zie hieronder de foto’s en verhalen wat
deze cursisten bewoog om hieraan deel te nemen, in totaal 12 werkstukken.
In verband met privacy zijn de namen van de deelnemers weggelaten.
The girl with the shoes
Een roze jogging broek van een kind en een roze T-Shirt. Dat was mijn keuze:
Ik kijk ernaar en dacht “ Wat kan ik hier mij, het is super saai “Het volgende was wachten op
inspiratie. Plotseling heb ik de helft van de broekspijp afgeknipt en afgewerkt met een mooi stof
die ik had. En nu was het een vrolijke zomerse broek geworden. Andere stof met grote tulpen zag
ik in mijn voorraad liggen. De inspiratie hier was dat tulpen typisch Nederlands zijn. De tulpen heb
ik uitgeknipt en applicaties van gemaakt. Ik heb er een tijdje meegespeeld en ineens heb ik ze
gepast om de hals zo dat ze buiten in de wind zouden gaan wapperen. Van een afgeknipt
regenboog paraplu had ik het idee om dat achter op de schouders te plaatsen waardoor in de
wind een kleurrijke beweging ontstaat en tevens als bescherming dient.
Finishing Touch: Aan elkaar maken, tulpen op de zakken, BABY SCHOENTJES ERIN.
Bevrijdend
Ik ben dit project in gegaan met het idee om een jumpsuit te maken.
Nadat ik de materialen had gekozen, heb ik me verder volledig laten leiden door de twee blouses
en de witte legging die ik tot mijn beschikking had. Uiteindelijk is het meer een overal geworden dan
een jumpsuit, maar dat is de aard van een experiment: je weet van te voren niet waar je uit komt.
Het is enorm bevrijdend om niet na te hoeven denken over pasvorm en draagbaarheid van een project.
Gewoon aan de slag gaan, knippen, spelden en stikken. Tegelijkertijd is het soms ook moeilijk om te
werken met materialen die je niet echt mooi vindt. Dit project heeft me aan het denken gezet over de
mogelijkheden om met kledingstukken uit mijn kast iets nieuws te maken. Vaak is de stijl van een
kledingstuk eerder verouderd dan het materiaal versleten is. Kortom: meedoen aan 'Cirkel van kleding'
heeft mijn kijk op de wereld veranderd. En was kunst daar niet voor bedoeld?
Makeover
Het tweede kledingstuk was een lila-grijze coltrui. “Een echte sloebertrui,” dacht ik, want alle stof
hing heel treurig naar beneden. Graag wilde ik deze treurige oude trui weer wat vlotter maken en
wat meer laten opvallen. Zoals dat vaak ook gebeurd in ‘makeover’ rubrieken van tijdschriften en
televisieprogramma’s. Hierin krijgt de dame in kwestie een nieuwe garderobe,een nieuw kapsel
of zelfs een nieuw paar borsten aangemeten. Persoonlijk houd ik het liever natuurlijk. Accentueer
de schoonheid die er al is, zonder al te veel fratsen toe te voegen. Hetzelfde heb ik met deze trui
gedaan. Het sterke punt van deze trui was de soepel vallende stof. Daarom heb ik de mouwen uit
de trui verwijderd, waarvan ik repen heb geknipt, vervolgens gevlochten en vanuit de hals naar
één schouder gedrapeerd. Ongevlochten repen stof vallen vanaf dezelfde schouder naar beneden.
De stof op de rug heb ik samengeknoopt, zodat de huid van de schouders zichtbaar zijn tijdens
het dragen. Zo is de arme sloebertrui toch ineens een stuk pittiger geworden.
Sport!
Uit de selectie kleding die naar het atelier is gestuurd, heb ik twee kledingstukken
uitgezocht om van vorm te veranderen. Het project ‘de Cirkel van Kleding’ draait om het feit
dat een vrouw, volgens Brits onderzoek, gemiddeld 2.400 kledingstukken in haar leven draagt.
De kledingstukken die ik heb aangepast, heb ik gebaseerd uit twee verschillende aspecten van
het leven van een vrouw. Bij het zien van het rood-wit gestreepte jurkje, wist ik het meteen;
sport! Het patroon van de stof en de manier deze viel, deed me direct denken aan een
voetbalshirt. Of het nu om aanmoedigen of het beoefenen van een sport gaat, sport is voor
zowel mannen als vrouwen een passie en een vorm van recreatie. Ik denk daarbij ook vooral
aan alle Nederlandse heldinnen, die al decennia lang gouden medailles mee naar huis nemen,
maar ook mijn klasgenootjes op de basisschool, die al op jonge leeftijd korfbal, gymnastiek of
judo beoefenden. Sport is een belangrijk onderdeel in het leven van een vrouw en mag
daarom van mij ook zeker niet ontbreken in de cirkel van kleding. Van het lijfje van de jurk,
heb ik stroken geknipt en deze aan de achterkant van het nieuw ontstane rokje toegevoegd,
alsof er een voetbalshirt om het middel is geknoopt. Om het af te maken, heb ik het rokje een
rugnummer gegeven. Vrouwelijk, maar toch sportief!
Brabants!
Ik had nog niet meteen het WOW idee bij deze broek. Ik heb een tijdje geworsteld met wat ga ik
hiermee doen? Uiteindelijk heb ik besloten om oude handwerk technieken toe te passen zoals
macramé en weven. Van de pantalon heb ik eerst een rok gemaakt en daaroverheen macramé
wat op verschillende plaatsen is vastgezet. Dit was noodzakelijk vanwege het touw dat van kunststof
is gemaakt en verschillende diktes heeft. Niet elk touw was even soepel. Een voordeel van dit touw
is dat het niet zwaarder wordt als het regent. Verder hen ik de zoom afgewerkt met een rand en een
ceintuur geweven. De gesp heb ik een blauwe kleur gegeven, het is niet helemaal de goede kleur.
Verder heb ik op de achterzak de van Brabantse vlag, 24 blokken in rood en wit als extra accent
toegevoegd.
Levensweg
De meeste pasgeboren baby’s lijken op elkaar alleen de makers en de experts (ouders/verzorgers)
zullen ze uit een menigte kunnen onderscheiden. Naarmate de baby’s ouder worden krijgen ze
steeds meer een eigen identiteit door het ontwikkelen van een karakter en een steeds meer uniek
uiterlijk wat verkregen wordt door groei en gebeurtenissen (denk aan een heftige valpartij wat een
blijvend litteken achter laat). Je zou dus kunnen stellen dat hoe ouder we worden, hoe unieker we
worden. Ons lichaam verandert door veroudering, maar ook door gebeurtenissen zowel fysiek als
mentaal.
Voor dit kunstwerk heb ik een oude rok en een oude top gebruikt. Wat ik hiermee wilde laten zien
is: iets wat ouder is hoeft niet per definitie versleten te zijn. Als je het op de juiste wijze behandeld
en verwerkt is er iets prachtigs van te maken. In mijn beleving geldt voor zowel mens als kledingstuk:
Het is maar net hoe je het bekijkt en hoe je er mee omgaat.
Trots
Een project voor het Kröller Müller museum,
Een cirkel van kleding…
Wat ga ik toch doen en wat heb ik gekregen?
Een broek en een bloesje, mooi rood en bont
De pijpen eraf en kort in het romp..
De stoffen aan elkaar.. een touw voor de sier
Een rokje dat in de wind waait en een shirtje vol plezier
Dus daar hangt die dan aan de lijn en ik mag trots zijn de eigenaar te zijn.
Zomer
Bij dit kledingstuk ben ik geïnspireerd door de kleuren van de short. Ook zag ik in de short
een mooi kledingstuk voor mijn dochter, dit zijn ook de kleuren die haar goed passen.
De monokini is gemaakt van een jongens zwemshort. De zakken heb ik gebruikt als bovenstuk
van de monokini. Het broekje en tussenstuk (op de buik) heb ik afgebiesd met een reep stof
van een wit T-shirt. De overige onderdelen van de short heb ik gebruikt om het bovenstuk
passend te maken. De sluiting van de monokini op de rug en om de hals heb ik gemaakt
van het witte T-shirt, door repen te vlechten. Met een reepje lint dat ik nog had liggen,
maakte ik het af bij de buste en op de buik.
Gestrikt
Bij dit paarse setje met de witte broek werd ik geïnspireerd door de combinatie van kledingstukken die nog voor
handen waren. Een surf zwemshort en een blouse. Ook mijn dochter was daar een inspiratie in, qua kleuren en
style van kleding. Ik heb de short afgeknipt en van de broek een rok gemaakt, van de blouse heb ik een stukje
afgeknipt aan de onderzijde. Die reep hen ik bevestigd, gerimpeld aan de onderzijde van de rok.
Het O’Neill logo heb ik uit de broekspijp geknipt en op een stuk wit T-shirt bevestigd. Van dat witte T-shirt heb
ik een top gemaakt. Daarna schouderbandjes van de pijp van de short. De blouse heb ik gerimpeld in het rokje,
daardoor is het één geheel geworden, een jurkje. De mouwen heb ik iets ingekort en daaraan manchet gemaakt
van stof van de short. Aan die manchet heb ik de overgebleven stof van de short bevestigd, zodat het lijkt alsof
er twee linten aan de manchet zitten. Deze kunnen op verschillende manieren om de arm gestrikt worden.
Woensdagavond
Ik heb meegedaan met het project 'cirkel van kleding' via mijn cursus aan de
modevakschool Manders-Berkers. Wij besloten hier met enkele mensen van de
woensdagavond-club dat het leuk zou zijn om ook wat creaties bij te dragen. Toen
het mijn beurt was om uit de toegezonden kledingstukken te kiezen, waren er al wat
'topstukken' weg, maar de keuze was toch nog aardig. Mijn oog viel meteen op een
rood overslagtruitje met smokwerk. Ik ben nog niet zo lang met de cursus bezig en
heb deze techniek zelf nog niet geprobeerd. Wel kom ik het natuurlijk veel tegen in
de boekjes. Dit leek me dus een mooie kans om er eens mee aan de slag te gaan.
Na het truitje eens wat rondgedraaid te hebben, bleek het ondersteboven eigenlijk
al meteen op een jumpsuit te lijken. En vaak moet je maar gewoon je eerste ingeving
volgen. Alle ideeën die daarna nog in me opkwamen, werden net zo snel weer
verworpen en ik ben bij dit eerste plan gebleven: een strapless jumpsuit met korte
broek. Erg van deze tijd, goed passend bij dit zomerse seizoen en iets wat ik
waarschijnlijk nooit voor me zelf gemaakt zou hebben! De uitvoering was tenslotte
niet zo heel moeilijk. Na een beetje stof te hebben wegknipt kon het pakje vrij vlug
in elkaar worden gezet. Met een wit hemd dat ik ook nog uit de tas had gevist, heb ik
nog een wit accent aangebracht in de vorm van een een diagonale lijn en een bloemetje.
En klaar was de rode jumpsuit. Leuk project om te doen; nog veel leuker om de creaties
van mijn medecursisten te bewonderen. Ik kan niet wachten om alle stukken straks eens
te komen bekijken in het museum.
ijzerdraad
Ik kwam op het idee om restmateriaal te verwerken, omdat ik geen naaimachine had heb ik
besloten om de trui en het rokje met ijzerdraad aan elkaar gemaakt.
Het knopen T-shirt
Hallo, ik ben al jaren met kleding maken bezig. Maria Berkers, de lerares van Atelier Manders
speelde het project “De Cirkel van Kleding” naar al haar cursisten door. Met 9 andere cursisten
heb ik mij op de opdracht gestort, het up-cyclen van kledingstukken. Een jaar geleden heb ik uit
stukjes oude tricot van zelf gemaakte en gekochte kledingstukken de panden van een Crazy Quilt
vest gecreëerd. De kleurencirkel heb ik hierbij als leidraad gebruikt. De opbouw van de panden
past goed in de opdracht “het up-cyclen van kledingstukken”. Daarom ben ik in die lijn verder
gaan werken. Ik heb stroken stof gebruikt en deze volume gegeven door de stroken te knopen.
Door deze stroken stof, op kleur, aan elkaar te naaien ontstaat een spiraal van textiel.
Een rood T-shirt werd de basis waarop ik de spiraal van textiel genaaid heb.
En natuurlijk kan de Brabantse vlag niet ontbreken op deze Brabantse bijdrage.